Πρώτη προσπάθεια εξαγοράς
Μετά δύο μέρες, ένα πρωινό, ο Διευθυντής έστειλε τον Κλεάνθη (κλητήρα) στο τράβηγμα όπου δούλευε ο Πρόεδρος, να του πει, να πάει για λίγο στο γραφείο του όπου τον ήθελε. Ο Φαίδωνας (πρόεδρος) αφού τελείωσε το πάσο της κουλούρας όπου δούλευε κείνη την ώρα, παρουσιάστηκε στο Διευθυντή, έτσι δα, φορώντας την τσουβαλένια ποδιά του γιομάτος μουτζούρα.

-Καλημέρα κύριε Νεφρίτη, με ζητήσατε;

-Ναι Πρόεδρε, κάθισε.

-Μα, θα λερώσω την πολυθρόνα, στα χάλια που είμαι...

-Κάθισε καημένε, τις καθαρίστριες γιατί τις έχουμε;

Ο Φαίδωνας κάθισε προφυλαχτικά σε μια πολυθρόνα κοιτάζοντας επίμονα τον Διευθυντή, προσπαθώντας να διαβάσει μέσα απ' τα μυωπικά γυαλιά του, τι έκρυβε αυτή η τόσο απότομη καλοσύνη απέναντι του.

-Πάντως, κύριε Διευθυντά, αν έχετε κάτι να μου πείτε για το Σωματείο, δεν θα μπορέσω να σας ακούσω μόνος μου. Τουλάχιστον πρέπει νάναι παρόντες άλλοι δύο απ' το Συμβούλιο. Ακόμα κι αν σας ακούσω δεν θα μπορέσω να σας δώσω καμία απάντηση, έτσι λέει το καταστατικό του Σωματίου μας.

-Έλα μωρέ Φαίδωνα, καταστατικό, και, κουραφέξαλα!...

-Σας παρακαλώ κύριε Νεφρίτη, δεν θέλω να λογομαχήσουμε! Αφήστε με να πάω στη δουλειά μου κι αν θέλετε, το απόγευμα ερχόμαστε και κουβεντιάζουμε.

-Αυτό θα πει, δεν σούχουνε εμπιστοσύνη οι άλλοι ατσίδες που σε κατευθύνουνε!

Ο Φαίδωνας σηκώθηκε να φύγει θυμωμένος.

-Έλα κάθισε καημένε που θύμωσες!... 'Αλώστε δεν πρόκειται για δουλειά του Σωματείου, αλλά ατομική σου.

-Τότε αλλάζει το πράμα! Και ξανακάθισε ο Φαίδωνας στη θέση του κοιτάζοντας πάντα επίμονα τον Διευθυντή, προσπαθώντας να μαντέψει.

-Λοιπόν, πριν λίγο, τηλεφώνησε ο κύριος Πάρης (Εργοδότης) και μου είπε να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο για τις ενέργειες πούκανε το Σωματείο για το ντάμπιγκ το οποίο φαίνεται να αναστάλθηκε (από την Κυβέρνηση), τουλάχιστον προσωρινώς.

-Μα αυτό είναι θαυμάσιο, είπε ο Φαίδωνας, είναι μεγάλη επιτυχία για την επιχείρηση και χαίρομαι πολύ που συμβάλαμε λίγο και μείς σ' αυτό.

-Ναι, γι' αυτό το αφεντικό και γώ, προτείνουμε, μια που είσαι και πολύ καλός στη δουλειά σου και λίγο γραμματιζούμενος να γίνεις εργοδηγός βάρδιας στο τμήμα του τραβήγματος. Θα γίνεις μισθωτός και θα κουράζεσαι λιγότερο.

Ο Φαίδωνας έκανε σαν να τον τσίμπησε σφίγγα, κατάλαβε το σκοπό της καλοσύνης του Νεφρίτη! Ζαλίστηκε, έσκυψε το κεφάλι κι έκλεισε τα μάτια. Είδε, σαν σε όνειρο, τον εαυτό του εργοδηγό να διατάζει τους άλλους εργάτες! Αισθάνθηκε να φεύγει το από πάνω του το βάρος της βαριάς και επικίνδυνης δουλειάς κι ένοιωσε στην τσέπη του διπλά λεφτά απ' όσα έπαιρνε ως τώρα! Κι ύστερα τι φρίκη, είδε, τάχα, τριακόσια ζευγάρια εργατικά μάτια να τον κοιτάζουνε με λύπη! Είδε τα μεγάλα πράσινα μάτια της απολυμένης Αυγής να τον κοιτάζουνε ορθάνοιχτα σαν να τούλεγαν: «ντροπή σου! Ύστερα από τόση τιμή που σου δώσαμε όλοι εμείς: να γίνεις πουλημένο τομάρι!...»

-Ε! τι σκέφτεσαι; είπε γελώντας ο Διευθυντής, θέλει και σκέψη; Σου παρουσιάζεται μια φορά στη ζωή σου να γίνεις, να ανέβεις, να φύγεις απ' την κακομοιριά του εργάτη και συ το σκέφτεσαι;!. ..

Ο Φαίδωνας δεν μίλησε. Σήκωσε μόνο το κεφάλι του σαν υπνωτισμένος κι αντίς να δει τον Διευθυντή που του μίλαγε, είδε τάχα, πως ήτανε ανεβασμένος στο βήμα του Εργατικού Κέντρου κι όλοι οι Συρματουργοί από κάτω τον κοιτάζανε με αγωνία, με λαχτάρα, σα να περίμεναν την απάντηση που θάδινε στο Διευθυντή.

Τα' αυτιά του βούιζαν δυνατά, απ' το σύνθημα εκείνο: «Τ αλογάκι (Αυγή) στη δουλειά ή κανένας και καμιά!...» Τραντάχτηκε και πετάχτηκε όρθιος δίχως να το καταλάβει!...

Ο Νεφρίτης γέλασε;

-Τι έπαθες Πρόεδρε, είπε. Απόφαση χρειάζεται. Και να θυμάσαι ένα πράγμα: πως «όποιος λυπάται τα ξένα κρέατα, τρώνε οι σκύλοι τα δικά του!...» κατάλαβες;...

-Κατάλαβα!, (είπε ο Φαίδωνας σταυρώνοντας τα χέρια προκλητικά πάνω απ' την τσουβαλένια ποδιά του κοιτάζοντας ίσια στα μάτια τον Διευθυντή). Δεν μπορώ να δεχτώ την προαγωγή μου αυτή κύριε Νεφρίτη! Δεν μου το επιτρέπει η συνείδηση μου! Καλύτερα νηστικός και κουρασμένος, με ψηλά το κεφάλι, παρά χορτάτος και χαμηλά!...... Και τώρα σας αφήνω, πάω στη δουλειά μου, αρκετά χασομέρισσα. Πάντως σας ευχαριστώ για την πρόταση, ίσος κάποιος άλλος νάναι καλύτερος για τη θέση αυτή. Ο Διευθυντής σηκώθηκε απ' την πολυθρόνα του, νευριασμένος, κατακόκκινος από θυμό:

-Αμ, δε λες καλύτερα, σε κάνανε και σένα κομμουνιστή, με κείνους πούμπλεξες!...

Ο Φαίδωνας σταμάτησε για λίγο πριν βγει, τον κοίταξε κατάματα και του φώναξε:

-Όχι εκείνοι, εσείς κύριε Νεφρίτη με κάνετε!...

Κι ενώ ο Φαίδωνας έκλεισε πίσω του την πόρτα με πάταγο και έφυγε, ο Διευθυντής όρθιος, άρχισε να βηματίζει νευριασμένος πέρα δώθε, προφέροντας αισχρές φράσεις που ούτε ο χειρότερος αλήτης δε θα τολμούσε να ξεστομίσει! Ύστερα κάτι τούρθε στο μυαλό και πάτησε το κουδούνι του γραφείου.

Ο Κλεάνθης τσακίστηκε να παρουσιαστεί μπροστά του.

-Ασε τις ρεβεράντζες Κλεάνθη και φώναξε μου γρήγορα τον κύριο Μαύρο. (λογιστή)

Σε λίγο ο Μαύρος έμπαινε στο γραφείο του.

-Με ζητήσατε κύριε Νεφρίτη; Είπε.

-Ναι, δε μου λες, ποιοι απ' αυτούς που είναι στο Συμβούλιο του Σωματίου παίρνουνε μισή εργολαβία;

-Μα νομίζω δύο, ο Πέτρος Παπανίκας κι ο Λευτέρης Χαλεπάς.

-Λοιπόν, σ' αυτούς τους δύο θα την δώσεις ολόκληρη απ' αυτή τη βδομάδα.

-Εντάξει κύριε Νεφρίτη, θέλετε τίποτα άλλο;

-Όχι ευχαριστώ.

Κι ενώ ο ταμίας βγήκε απ' το γραφείο, ο Διευθυντής παραμίλαγε μόνος του:

-Μωρέ δε θα καταφέρω να σας βάλω στο τσουβάλι; Και μετά θα σας γ.. το κέρατο!... Θα σας βάλω φωτιά να σας κάψω ζωντανούς! Θα σας κάνω εγώ να στέκεστε σούζα στο ένα πόδι, όταν σας μιλάω παλιοκουμμούνες!...

Το βράδυ κείνης της ημέρας, ο Πρόεδρος κάλεσε έκτακτο συμβούλιο στο σπίτι του Πέτρου. Αφού είπε σε συντομία για το ταξίδι τους στην Αθήνα και την επιτυχία που είχανε για την υπόθεση αυτή, μπήκε στο θέμα το δικό του με τον Διευθυντή που του πρότεινε να τον κάνει εργοδηγό. Κι αφού είπε την εξέλιξη μέχρι τέλους και την απάντηση πούδοσε, τον συγχαρήκανε όλοι και τον χειροκρότησαν για την ηρωική του απάντηση. Η Αυγή μάλιστα τον φίλησε στο μέτωπο εκδηλώνοντας έτσι τον ενθουσιασμό της.

Ύστερα πήρε το λόγο ο Πέτρος και είπε ότι: έμαθα από κάποιον του Γραφείου, πώς σ' αυτόν και το Λευτέρη μόνον γράφτηκε η εργολαβία ολόκληρη και σε κανέναν άλλονε απ' τους είκοσι ακόμα που παίρνουνε μισή, παρ' όλο που ορισμένοι ήτανε πολύ πιο παλιά στη δουλειά.

-Αυτή είναι καινούργια φόλα του Διευθυντή, συνέχισε ο Πέτρος, προτείνω λοιπόν, τις δύο μισές εργολαβίες με τον Λευτέρη, προκειμένου να μην τις δεχτούμε όπως είναι φυσικό, να τις παίρνουμε και να τις δίνουμε στην Αυγή ως να ξαναπιάσει δουλειά κι έτσι θα αποφύγουμε τον έρανο. Τούτο βέβαια θα το πούμε και στη Γενική Συνέλευση μεθαύριο...

Ο Πρόεδρος ξεδίπλωσε ένα σημείωμα πούβγαλε απ' την τσέπη του. Όλοι σωπάσανε κι ο Φαίδωνας άρχισε να διαβάζει το σημείωμα:

-«Αμεσα φλέγοντα αιτήματα απ' τον εργοδότη:

1. Επαναπρόσληψη της Αυγής εντός της εβδομάδος.

2. Προφυλαχτικά μέτρα στα μηχανήματα και λοιπά επικίνδυνα σημεία για την ακεραιότητα του εργαζόμενου σ' αυτά.

3. Ολόκληρη η εργολαβία, σ' όσους παίρνουνε, εφ' όσον εργάζονται πάνω από χρόνο.

4. Αύξηση 20% σε όλους και όλες γενικά τους εργαζόμενου ημερομίσθιους του εργοστασίου».

-Περάστε παρακαλώ να υπογράψετε, άμα είστε σύμφωνοι, εγώ υπόγραψα κι όλας!...

-Σύμφωνοι-σύμφωνοι!... φώναξαν όλοι...

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »