Δυστυχώς υπάρχουν και οι κάφροι..., σε κάθε χώρο εργασίας, «λίγοι» αλλά αρκετοί για να διαταράζουν την εργασιακή συνοχή μεταξύ των εργαζομένων... Είναι αυτοί που βάζουν την συναδελφική τρικλοποδιά..., το λεγόμενο modding που απειλεί να τινάξει στον αέρα τις εργασιακές σχέσεις σε Ευρώπη και Αμερική...

Δεν είναι δύσκολο να τους διακρίνει κανείς..., η μιζέρια που αποπνέουν διεγείρει υπό μορφή χημικής ένωσης, τις αισθήσεις της όσφρησής μας...

Είναι εκείνα τα γλοιώδη ανθρωπάκια, που μέχρι να πάψουν να αναπνέουν, μισούν, φθονούν, παραμένουν ξεροκέφαλοι, κυριευμένοι από πάθη και μικρότητες... είναι αυτοί που διαμηνύουν σε κάθε ευκαιρία, στους εκάστοτε προϊστάμενους, ότι μπορούν να τους έχουν στην διάθεση τους, αρκεί να πάρουν έστω και μια δραχμή περισσότερο από τους συναδέλφους τους... Είναι αυτά τα τρομαγμένα ανθρωπάκια που φοβούνται να σηκώσουν το κεφάλι να δουν τι γίνεται δίπλα τους, λίγο πιο πέρα, και το δυσκολότερο να αντικρίσουν την άβυσσο που υπάρχει μέσα τους... Είναι αυτοί που τους χρησιμοποιούν oι προϊστάμενοι ως μηχανισμό διάσπασης και άντλησης συκοφαντικών πληροφοριών... κι ας τους σιχαίνονται... Θα τους δείτε θρασύτατους, με ύφος κουτόμαγκα να προκαλούν, και να εκβιάζουν εκεί που νιώθουν δυνατοί, εκεί που νομίζουν ότι τους παίρνει... και σε αντίθετη περίπτωση να λειτουργούν σαν τους Βυζαντινούς αυλοκόλακες...

Κυκλοφορούν ανάμεσα μας, σε καθημερινή βάση τέτοιοι τύποι πεθαμένοι, τελειωμένοι. Εγκεφαλικά και συναισθηματικά νεκροί. Που δεν μπορούν να ερωτευθούν, που δεν έχουν που να ελπίζουν, που τους έχει πάρει η ζωή από κάτω και δε διαθέτουν το παραμικρό κουράγιο να την αλλάξουν... γιατί έχουν αναγάγει την καφρίλα σε σχέδιο ζωής..., όπου το προσωπικό τους συμφέρον χαρακτηρίζει όλη τους τη χαρακτηροδομή με κόστος την ίδια τους τη ζωή..., όταν έλεγε ένας μεγάλος διανοητής, ότι «η ζωή είναι αλλού», δεν το είπε στην ΤV για να το ακούσουν δωρεάν και έτσι δεν άκουσαν τίποτε για το «φόνο»... Αγνοώντας το ότι: « Ο πλούτος αν ήταν αποτέλεσμα της εργασίας, τότε όλοι οι εργαζόμενοι θα ήταν πλούσιοι...». Αυτά είναι ψιλά γράμματα εδώ μιλάμε για φρακοδίφρακα που κάνουν τη διαφορά... για τόσο μεγάλη καφρίλα μιλάμε... φιλότιμο ή κοινωνική εργασιακή συμπεριφορά θα κοιτάμε τώρα... αυτά είναι για τους... «μαλάκες»! Κρίνουν τους πάντες και τα πάντα με βάση το δικό τους κριτήριο...,για τους κάφρους όσοι ασχολούνται με τα κοινά, τα συνδικάτα την πολιτική κλπ, θα πρέπει να είναι, ή κερδοσκόποι ή μαλάκες και ηλίθιοι...

Φαντασθείτε ένας Γρηγόρης Λαμπράκης στη σημερινή εποχή αν ζούσε, «στην επικράτεια του Καφριστάν» τι αρχημαλάκας θα ήταν! (Μεγάλο συγγνώμη στην μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη).

- Είναι πολύ δύσκολο να είσαι «μαλάκας» στη σημερινή εποχή...

- Θέλει αρετή και τόλμη για να είσαι «μαλάκας» σήμερα... και σίγουρα δεν το μπορεί ο καθένας... απαιτούνται ικανότητες, άποψη και ήθος..., είναι μεγάλη τόλμη σ' ένα περιβάλλον ισοπεδωτικό που θέλει να μας καθηλώσει όλους σ' ένα κατώτερο μέσο όρο, Να θες να ξεχωρίζεις, να αμφισβητείς, να είσαι διαφορετικός. Να θες να ξεφύγεις, να σηκωθείς, να πετάξεις...
Ζήσης Σπύρου

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »