Γεννήθηκε το 1780 στα Φύλλα Χαλκίδας. Ιεράρχης της Ελληνικής Επανάστασης στην Εύβοια και πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου από 1843-1850. Με άγιο και ιερό ζήλο πήρε μέρος στην Επανάσταση εμψυχώνοντας τους Έλληνες στον αγώνα εναντίον των αλλόθρησκων.

Έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας 1818 και έπαιξε ηγετικό ρόλο στην Επανάσταση στη Ν. Εύβοια και στις Κυκλάδες.

Ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα και συνέβαλε σημαντικά στην εξάπλωση της Eπανάστασης στη νότια Εύβοια. Η ήττα στα Στύρα, ο θάνατος του Μαυρομιχάλη, η αποτυχημένη πολιορκία της Καρύστου περιόρισαν τις ελπίδες του για απελευθέρωση της νότιας Εύβοιας, αλλά δεν έπαυσε σε όλη τη διάρκεια του Αγώνα να φροντίζει για την αναζωπύρωση της Επανάστασης συγκεντρώνοντας πολεμοφόδια, χρήματα και πολεμιστές.

Το 1828 ήταν εκπρόσωπος της Καρύστου στη Συνέλευση της Τροιζήνας.

Το 1830 διορίστηκε τοποτηρητής της επισκοπής Λιδωρικίου. Το 1833 υπέγραψε στο Ναύπλιο το πρωτόκολλο για το αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το 1837 διορίστηκε μέλος της Ιεράς Συνόδου. Το 1841 μετατέθηκε στην Εύβοια, όπου υπήχθη και η επισκοπή Καρυστίας.

Πέθανε το 1851 και θάφτηκε δίπλα στο Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Δημητρίου Χαλκίδας.