Δεκαετία 1930-1940

Στην περίοδο αυτή ξεχωρίζουν δύο έργα μνημειακής ζωγραφικής. Το σπίτι του Φώτη Κόντογλου (1932) και το Δημαρχείο Αθηνών (1937-39). Κάνει ακόμη αγιογραφήσεις σε παρεκκλήσια και αρχίζει η αγιογράφηση του ναού της Ζωοδόχου Πηγής στην Παιανία Αττικής

Ο ζωγράφος στο καβαλέτο του.
Η οικογένεια του Φ.Κ. ζωγραφισμένη από τον ίδιο.

Οι τοιχογραφίες του σπιτιού του (1932)
Το 1932 ο Φώτης Κόντογλου ζωγραφίζει δύο τοίχους ενός δωματίου του σπιτιού του, που βρίσκεται στη συνοικία Κυπριάδου (οδός Βιζυηνού 16) με θέματα κοσμικά και με την τεχνική του «φρέσκο» σε νωπό σοβά. Στην κατοχή το σπίτι πουλήθηκε και ο νέος ιδιοκτήτης έβαψε τις τοιχογραφίες με λαδομπογιά. Σήμερα αφού καθαρίστηκαν και αποτοιχίστηκαν βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη.

Η διάταξη των τοιχογραφιών του σπιτιού του είναι ίδια με των μεταβυζαντινών εκκλησιών. Δηλαδή ξεκινώντας από την οροφή μέχρι το δάπεδο είναι χωρισμένες με κόκκινες γραμμές σε τέσσερις άνισες οριζόντιες ζώνες (εικ. 6).

Στην πάνω-πάνω ζώνη ζωγραφίζει στηθάρια ποιητών και ζωγράφων. Στη χαμηλότερη ζώνη από την πόρτα ζωγραφίζει την οικογένειά του (τον ίδιο, τη γυναίκα του και ανάμεσά τους την κόρη του) και φανταστικές συνθέσεις "ο βασιλιάς της Κεϋλάνης κονέκ-κονέκ", "Οι Ολλαντέζοι στο κάστρο", "Οι πέντε φυλές", "Ο κατακλυσμός και οι αρχαίοι Έλληνες που προσκυνούν τα είδωλα".

Στην πιο κάτω ζώνη που φτάνει μέχρι το πρέκι της πόρτας παρουσιάζονται μορφές όρθιες ανάλογες με τις παραστάσεις ολόσωμων αγίων στις εκκλησίες "ο φακίρης της Ινδίας", σαν ασκητής άγιος, "Ο Σαμαρινιώτης", "Ο ληστής του Ολύμπου", "Ο Αϊ βαλιώτης".

Στην τέταρτη και χαμηλότερη ζώνη εικονίζεται ύφασμα, που κρέμεται από κρίκους, η γνωστή ποδέα των εκκλησιαστικών τοιχογραφιών.

Εικ. 6. Οι τοιχογραφίες του σπιτιού του Κόντογλου, 1932. Γενική άποψη, σήμερα στην Εθνική Πινακοθήκη.