Χωρίς κύριο άρθρο

Ολοι κάνουμε λάθη. Θα κάναμε λοιπόν και εμείς το λάθος να στρεφόμασταν εναντίον κάποιου συμπολίτη μας που μας στενοχώρησε και μας προβλημάτισε περισσότερο και από το να μας είχε βρίσει ακόμα. Η ανωτερότητα όμως αυτού του συμπολίτη μας αλλά και ένα τυχαίο γεγονός μας απέτρεψε έτσι ώστε να μην αντιδράσουμε ως εφημερίδα και το κύριο άρθρο (καταγγελία) που ήταν να μπει στην θέση αυτή να αποσυρθεί.

Θα μου πείτε γιατί το αναφέρω. Για δύο κυρίους λόγους:

Πρώτον γιατί πράγματι προβληματίστηκα και στενοχωρήθηκα αν αξίζει να συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια της εφημερίδας και δεύτερο γιατί ενώ έχουμε διδαχτεί από τις ίδιες τις εμπειρίες της ζωής ότι δεν πρέπει να αλλάζουμε την γνώμη μας για κάποιον συνάνθρωπό μας από μία και μόνο ενέργειά του, εμείς δεν το λάβαμε υπόψη μας.

Ήμουν αποφασισμένος λοιπόν, να παρέμβω και να σχολιάσω σκληρά αυτή την ενέργεια ενός ανθρώπου που εγώ πάντα τον κοιτούσα από πολύ χαμηλά. Ήταν σωστό να παρέμβω;

Αποδεικνύεται τελικά ότι δεν ήταν και για αυτό δεν προέβηκα σε κάτι τέτοιο. Όσο για την σκληρή απάντησή μου, που ήμουν έτοιμος να του δώσω, έρχεται στο μυαλό μου η θέση κάποιου πνευματικού ανθρώπου, που μου έλεγε: "Πως μπορείς να κρίνεις σκληρά και αυστηρά τον οποιοδήποτε άνθρωπο όταν για να κριθείς και εσύ θα ζητήσεις την επιείκεια και την ανοχή του υπέρτατου κριτή σου"; Για αυτό είμαστε δυστυχώς άνθρωποι, για να λησμονούμε τις νουθεσίες αλλά και να ζητάμε συγγνώμη και για αυτήν ακόμη την πρόθεση επίθεσης.

Όπως καταλαβαίνετε κάνω ένα είδος αυτοκριτικής, γιατί είναι αλήθεια ότι αυτή η εφημερίδα αγαπήθηκε και στηρίχτηκε σε σημείο που να μην έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμη αυτή την επιτυχία. Θα ήταν επομένως άδικο να επιτεθούμε σε κάποιον όταν και εμείς ζητάμε την κατανόησή σας στις τυχόν παραλείψεις ή λάθος εκτιμήσεις που έχουμε κάνει μέχρι σήμερα και θα κάνουμε. Όλα όμως τα προβλήματα και οι αντιθέσεις λύνονται με την επικοινωνία και την διαλογική συζήτηση.

Εμείς έχουμε δώσει αυτό το μήνυμα της μεγαλύτερης επικοινωνίας των πολιτών με την έκδοση αυτής της εφημερίδας. Ελπίζουμε και στην ουσιαστική συμμετοχή σας χωρίς αποκλεισμούς και προκαταλήψεις και χωρίς να έχετε τον οποιοδήποτε προβληματισμό αν κάτι που θα γράψετε και θα το δημοσιεύσουμε θα είναι σωστό από άποψη ή τέλειο στη γραφή. Γιατί εκείνο που μετράει είναι αυτό που λέει σε κάποιους στίχους του ο μεγάλος ποιητής Κωστής Παλαμάς:

"Η μεγαλοσύνη σε ένα έθνος
δεν μετριέται με το στρέμμα.
Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται
και το αίμα".

Βέβαια μπορεί ο ποιητής να αναφέρεται σε λαούς, αλλά λαός είμαστε όλοι εμείς και επομένως εκείνο που μετράει τελικά δεν είναι ούτε οι σωματικές δυνάμεις που έχει ο καθένας μας, ούτε τα μεγάλα οικονομικά μεγέθη, ούτε και οι τίτλοι, αλλά το πύρωμα στην καρδιά.

Εμπρός λοιπόν!
Δημήτρης Κουρνόπουλος