Τα ξημερώματα της 5ης Σεπτεμβρίου 2001, η ανθρώπινη εξαθλίωση, η δυστυχία και η απελπισία αποβιβάστηκαν στο Κυμάσι Μαντουδίου, όταν τούρκικο δουλεμπορικό «πέταξε» στην παραλία 264 λαθρομετανάστες. Εκείνο το πρωί, 264 «κολασμένοι», εκ των οποίων 13 γυναίκες και 14 παιδιά, ανθρώπινες φιγούρες που δεν ξεχώριζαν από τη σκουριά, την εξάντληση και την απόγνωση, εντοπίστηκαν να περιφέρονται στην παραλία και τις γύρω περιοχές του Κυμασίου.

Η κινητοποίηση ήταν άμεση και προς τιμήν μας, ο κρατικός μηχανισμός λειτούργησε στην εντέλεια. Μέσα σε λίγες ώρες εντοπίστηκε το σύνολο σχεδόν των λαθρομεταναστών, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στις εγκαταστάσεις του ΟΑΕΔ στο Κυμάσι, που με παρέμβαση του Δήμου Κηρέως μετατράπηκαν σε πρόχειρο, αλλά ανθρώπινο καταυλισμό.

Οι λαθρομετανάστες οδηγήθηκαν σταδιακά στα ντους και τους προσφέρθηκαν καθαρά ρούχα. Γιατροί ανέλαβαν τον πρώτο υγειονομικό έλεγχο και οι πιο αδύναμοι και εξαντλημένοι μεταφέρθηκαν στο Κ.Υ. Μαντουδίου και στο Νοσοκομείο Χαλκίδας.

Το μεσημέρι, το ψωμί και οι κονσέρβες του πρώτου γεύματος φάνηκαν θεσπέσιο γεύμα στους ταλαιπωρημένους αυτούς ανθρώπους, εκείνο όμως που γαλήνεψε την ψυχή τους ήταν η ζεστή και ανθρώπινη αντιμετώπιση που δέχθηκαν από τους ανθρώπους υποδοχής του Δήμου Κηρέως. Σιγά, σιγά η απελπισία, η απόγνωση και ο τρόμος απομακρυνόταν από τα μάτια τους και τη θέση τους διαδεχόταν σταγόνες ελπίδας.

Η κορύφωση όμως της συγκίνησης ήρθε λίγο αργότερο. Όταν η είδηση έγινε γνωστή, ένα γιγάντιο κύμα ανθρωπιάς, από τους κατοίκους του Μαντουδίου και των υπόλοιπων χωριών του Δήμου Κηρέως, αγκάλιασε τους λαθρομετανάστες. Κάτοικοι της περιοχής, άνεργοι και φτωχοί στα οικονομικά οι περισσότεροι, άλλα με ψυχή και καρδιά πλούσια, άνοιξαν τα σπίτια τους και πρόσφεραν από το υστέρημά τους ότι διαθέσιμο είχαν, ρούχα, παπούτσια, παιχνίδια και γλυκίσματα για τα παιδιά, τρόφιμα και φρούτα για όλους. Πόσο διαφέρουμε, ευτυχώς, από τους πλούσιους Αυστραλούς που έκλεισαν την πόρτα τους κατάμουτρα σε εκατοντάδες θαλασσοπνιγμένους Αφγανούς...

Έχουν περάσει αρκετές μέρες από τον ερχομό των λαθρομεταναστών. Η ζωή στον καταυλισμό έχει οργανωθεί καλύτερα. Την ευθύνη σίτισης έχει αναλάβει η Νομαρχία Ευβοίας, τρεις ιατρικές αποστολές (Γιατροί του Κόσμου, Γιατροί Χωρίς Σύνορα, Ερυθρός Σταυρός) έχουν εγκατασταθεί στον καταυλισμό ενώ ο Δήμος Κηρέως φροντίζει όλα τα υπόλοιπα. Αποστολή επίσης έστειλε η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, ενώ τους επιστέφτηκε ο Νομάρχης Εύβοιας κ. Ν Παπανδρέου και ο Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας κ. Παπουτσής.

Η συναισθηματική φόρτιση υποχωρεί και πλέον άλλες σκέψεις απασχολούν τους αρμόδιους, τους ίδιους τους λαθρομετανάστες αλλά και τους απλούς πολίτες.

- Ποια θα' ναι η τύχη αυτών των ανθρώπων;

- Πόσο θα μείνουν στην περιοχή;

- Τι θα γίνει με τα νέα κύματα λαθρομεταναστών;

- Πόσο φυλάσσονται τα σύνορά μας, όταν τούρκικο λαθρεμπορικό διασχίζει επί 4 ημέρες ολόκληρο το Αιγαίο και αράζει ανενόχλητο στις ακτές τις Εύβοιας;

Σύμφωνα με πληροφορίες, κρίνοντας από ανάλογες περιπτώσεις, οι περισσότεροι από αυτούς θα απελαθούν, για να ξανάρθουν, ίσως, αργότερα με νέες καραβιές.

Όσο όμως ο πλούσιος και «πολιτισμένος» κόσμος αρνείται να δει το πρόβλημα κατάματα, να παραδεχθεί τις ευθύνες του (οικονομικό ξεζούμισμα πρώην αποικιών, ανοχή και υποβοήθηση τοπικών πολέμων για εμπόριο όπλων, κλπ.) και εξαντλεί τις προσπάθειές του στην περιφρούρηση των συνόρων του, το πρόβλημα θα εξακολουθεί να υπάρξει.

Διότι είναι αδύνατο να αποτρέψεις τον πεινασμένο και εξαθλιωμένο να αναζητήσει και πιθανόν να κλέψει την τροφή του. Είναι όμως δυνατό να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, ώστε οι άνθρωποι αυτοί να μπορέσουν να ζήσουν ανθρώπινα στον τόπο τους.

Κακά τα ψέματα, κανείς μας δεν επιθυμεί να γίνει μετανάστης, πολύ περισσότερο λαθρομετανάστης...

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »