Από το βιβλίο της Λήθης και του Γέλιου του Μίλαν Κούντερα (1981):

«...η αγάπη είναι ένα συνεχές ερωτηματολόγιο. Ναι, δεν ξέρω καλύτερο ορισμό για την αγάπη.

(Ο φίλος Χούμπλ θα μου πρότεινε πως σ' αυτή την περίπτωση κανείς δεν μας αγαπάει περισσότερο απ' ότι η αστυνομία. Είναι αλήθεια. Έτσι όπως το καθετί επάνω έχει τον αντίποδα του κάτω, έχει και η αφοσίωση στην αγάπη το αρνητικό της στην περιέργεια της αστυνομίας. Κάποτε ο άνθρωπος μπορεί να τα μπερδέψει τι είναι κάτω και τι επάνω και μπορώ να φανταστώ τους μοναχικούς τύπους πού επιζητούν να καλούνται κατά διαστήματα στα παραρτήματα ασφαλείας για να μπορούν έτσι να μιλήσουν σε κάποιον για τον εαυτό τους)...»

Αφιερωμένο εξαιρετικά: σε αυτή την περίφημη γενιά του πολυτεχνείου που έχει αλλάξει τα όνειρά της με βολικούς καναπέδες, ουισκάκι και.. .29άρα Sony.Σε όλους όσους ζουν για να δουν τον Κουφοντίνα και να έχουν την χαρά να τον καρφώσουν στο 170 από δίψα για δόξα, δίψα για χρήμα και δίψα για να σώσουν την Ελλάδα. Σε όλους αυτούς που καρφώνουν αλλά μετά δεν πιάνουν τον κακομοίρη που του έμοιαζε να του ζητήσουν συγνώμη. Αφιερωμένο τελικά σε αυτόν που θα δώσει τον νέο ορισμό στον Μπαμπινιώτη της λέξης «χαφιές» και το πώς ιστορικά γίνεται από βρισιά, παράσημο.

Σε όλους αυτούς πια που θα έχουν προπονηθεί στο κάρφωμα τόσο πολύ που τίποτα δεν θα μπορεί να μείνει μυστικό. (ας πούμε ούτε λαδώματα, ούτε μίζες, ούτε φακελάκια, ούτε...)

Με αγάπη λοιπόν

Πάνος Βασιλόπουλος (..ξεκάρφωτα)

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »