Διαβάζουμε: «Η πρόσφατη αδιαλλαξία της κυβέρνησης και η άρνηση της να προσεγγίσει για επίλυση σοβαρά κραυγαλέα προβλήματα εργαζομένων, όπως εκείνα των γιατρών του ΙΚΑ. που κρατάει ομήρους 5.500 γιατρούς συμβασιούχους επί σειρά ετών και άλλα θεσμικά τους προβλήματα,παρ'ότι βασανίζονται και ταλαιπωρούνται χωρίς φάρμακα, χωρίς οικονομική αντοχή για την αγορά τους χιλιάδες ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι, χωρίς ντροπή αδιάλλακτη παραμένει η κυβέρνηση, ενώ παράλληλα και προβοκατόρικα προσπαθεί να μεταφέρει την ευθύνη της με ρήξη ανάμεσα σε γιατρούς και συνταξιούχους ασφαλισμένους. Την ίδια άλλωστε αδιάλλακτη στάση της τη βιώνουν εδώ και 10 χρόνια χιλιάδες συνταξιούχοι μας με συντάξεις πείνας».

Το πιο πάνω κείμενο, μέσα σε εισαγωγικά, θα νόμιζε κανείς ότι είναι γραμμένο από τον πρόεδρο της ομοσπονδίας των απεργούντων γιατρών του ΙΚΑ. Όμως είναι γραμμένο από τον πρόεδρο της δικής μας ομοσπονδίας, των συνταξιούχων του ΤΕΒΕ, αυτών που συνωστίζονταν έξω από τα άδεια γραφεία των απεργούντων γιατρών και καταφεύγανε αγανακτισμένοι και ξεπαραδιαζόμενοι στους ιδιώτες γιατρούς. Κι ενώ περιμέναμε κάποιες οδηγίες, κάποια εγκύκλιο πώς να φερθούμε και πώς να βοηθήσουμε τους άρρωστους συνταξιούχους μας, η ΠΟΣ-ΤΕΒΕ, αναλίσκονταν σε αρραγή μέτωπα ενάντια στην κυβέρνηση σε συμπαράταξη με τους γιατρούς.

Εμείς, το σωματείο της Χαλκίδας, διαφωνούμε. Γιατί πιστεύουμε ότι με τέτοιες συμμαχίες δεν μπορούμε να ρίξουμε την κυβέρνηση. Απλώς ξεπέφτουμε στα μάτια των άρρωστων συναδέλφων μας. Η θέση μας είναι καθαρή: οι γιατροί του ΙΚΑ να κάνουν τον αγώνα τους, αλλά για μας ήταν η ευκαιρία να ζητήσουμε την επιστροφή στους δικούς μας γιατρούς. Τη συναδελφική αλληλεγγύη την είδαμε όταν και με δικούς μας αγώνες οι συνταξιούχοι του ΙΚΑ πέτυχαν κατώτερη σύνταξη 152.000 δραχμές, ενώ οι συντάξεις του ΤΕΒΕ κόλλησαν στις 94.000 δρχ και κανένας δεν είπε κουβέντα.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »