Απορίες γεννά σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, η στάση των Κρατών-Μελών του πυρήνα της Ε.Ε., στην διεύρυνση και στην ένταξη και άλλων χωρών οι οποίες πολύ απέχουν από την εκπλήρωση των προϋποθέσεων που ορίζονται από τη συνθήκη του Μάαστριχτ, και άλλες αποφάσεις που έχουν ληφθεί και δυσκολεύουν την είσοδο στην Ένωση. Ποιο το κέρδος των 15 μελών, από τη διεύρυνση, διότι αγαθές προθέσεις αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών δεν γίνονται πιστευτές.

Η Ε.Ε., άσχετα πώς την οραματίστηκαν οι εμπνευστές της, δεν αποτελεί ένωση των λαών για βελτίωση της ζωής τους, αλλά ένωση του κεφαλαίου που διεθνοποιημένο, σε αγαστή συμπαιγνία, επέπεσε στον κοινό εχθρό που είναι οι λαοί, που η νέα τάξη πραγμάτων τους χωρίζει σε δυτικούς, ανατολικούς, και...Κινέζους ακόμα. Δηλαδή, σε καλύτερα και χειρότερα αμειβόμενους.

Και παρουσιάζει συγκρουόμενα τα συμφέροντα των λαών μεταξύ τους. Βλέπουμε λοιπόν, χιλιάδες επιχειρήσεις και ελληνικές, να μετακομίζουν σε χώρες με φτηνά μεροκάματα, με ανασφάλιστους εργαζόμενους, με ελαφρότερες φορολογίες, όχι για να δώσουν καλύτερα μεροκάματα σ' εκείνους τους φτωχούς, αλλά για να τιμωρήσουν τους «χορτασμένους», να αρκούνται στα λίγα. Και οι δικοί μας πετιούνται στο δρόμο. Χρησιμοποιούν δηλαδή, τα φτηνά ξένα χέρια, σαν φόβητρο να μείνουν άνεργοι οι δικοί μας νια να μην απαιτούν βελτίωση των αποδοχών τους. Γι' αυτό το όραμα για μια ενωμένη Ευρώπη, χωρίς σύνορα και πολέμους που συγκινούσε και συγκινεί τους λαούς, έγινε παγίδα για να μείνουν τα κράτη ξέφραγα, να αλωνίζει ανεξέλεγκτα το κεφάλαιο και να υποτάσσονται οι λαοί εθελουσίως.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »