Πάλι εμείς. Εμείς που κλάψαμε για τους αθώους ανθρώπους στη Γιουγκοσλαβία, που η επίσημη κρατική τρομοκρατία βομβάρδιζε από απόσταση ασφαλείας με ραδιενεργές βόμβες το λαό για να εξοντώσει τον... Μιλόσεβιτς.

Εμείς που κλάψαμε με τη συμφορά της 11 Σεπτεμβρίου στην Ν. Υόρκη όταν βλέπαμε απελπισμένους να πηδούν από τους ουρανοξύστες -μαύρα σημάδια- για να γλιτώσουν από τη φωτιά.
Εμείς που κλαίμε κάθε φορά που βλέπουμε Ισραηλινά άρματα να γκρεμίζουν σπίτια, να ξεριζώνουν δέντρα, να καταστρέφουν περιουσίες, να προκαλούν απελπισία και μίσος. Να δημιουργούν καμικάζι εκδικητές και τιμωρούς της φυλής τους.

Εμείς που απορήσαμε, έπειτα από την πανωλεθρία τους στο Βιετνάμ, για την τυχοδιωκτική τους επέμβαση στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, για την τύφλωση τους να δημιουργούν και να τρέφουν την τρομοκρατία, θρηνούμε πάλι για τα αθώα θύματα της Μαδρίτης που πλήρωσαν αμαρτίες «δημοκρατικών» δικτατόρων που στον 21 αιώνα οδηγούν τους λαούς τους στη σφαγή σε πολέμους φίλων και ομοϊδεατών τους, για άνομα και παράνομα συμφέροντα του διεθνούς κεφαλαίου.

Και πονάμε πιο πολύ για την υποκρισία που κυριαρχεί στους κυρίαρχους που στέλνουν συλλυπητήρια... στον Αθνάρ! Λες και έπαθε τίποτα εκείνος που έπρεπε. Αντί να τον καταριώνται που τους έμπλεξε χωρίς λόγο. Χωρίς αφορμή. Γιατί αν φταίει κάποιος για τη συμφορά της Μαδρίτης, αυτός είναι ο τρομοκρατημένος κ. Αθνάρ. Ο ψευτονταής αυτός μαζί με τους άλλους που έφεραν την συμφορά στο Ιράκ, γιατί αυτοί είχαν επιβάλει και τον δικτάτορα Σαντάμ. Και επειδή δεν μπορούν να κάνουν πολέμους μεταξύ τους, λόγω ισορροπίας εξοπλισμών, βρίσκουν - δημιουργούν - αφορμές για πολέμους και καταστροφές εναντίον των λαών.

Ζούμε μια δύσκολη εποχή που ενώ έπρεπε, επιτέλους, να μας κυβερνούν άνθρωποι σοφοί μας κυβερνούν ανόητοι.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »