Θα ακούσουμε τα προγράμματά τους. θα παραβάλουμε τα τωρινά «θα» με τα περασμένα, θα πρέπει να διακρίνουμε τα λόγια τα αληθινά από τα ψεύτικα, θα ακούσουμε τα αφηρημένα λόγια, τις αόριστες υποσχέσεις, τις μεγάλες ιδέες και τις μεγάλες επιδιώξεις, αλλά μας ενδιαφέρουν οι πρακτικές εφαρμογές της άλλης μέρας. Προπαντός, θα κρατήσουμε τα μέτρα που διαμορφώνουν το κοινωνικό πρόσωπο του κράτους. Το περιεχόμενο των προγραμμάτων τους στην καταπρόσωπο αντιμετώπιση των προβλημάτων των ταλαιπωρημένων κοινωνικών ομάδων: Των συνταξιούχων. Των μικροσυνταξιούχων. Των επαγγελματιών, των εργαζομένων. Των άρρωστων που περιμένουν γιατρειά από την περίθαλψη του ΙΚΑ. Τη συμπεριφορά του κράτους στην οργάνωση του ΕΣΥ. Αυτό το αδηφάγο τέρας που καταπίνει ολόκληρους και τους υπουργούς του ακόμα. Είναι κάτι υποσχέσεις, συνάδελφοι, που πρέπει να αποσπάσουμε από σοβαρούς συνομιλητές, ώστε με το χέρι στην καρδιά να τους ρίξουμε την ψήφο μας κατάκαρδα. Είναι ορισμένα καυτά προβλήματα που πρέπει να έχουν την προτεραιότητα. Τα μάρμαρα του Παρθενώνα ας τα φέρουν τον επόμενον αιώνα. Όπως και την Ολυμπιάδα 2004, ας γίνονταν και το 2008. Φανφάρες δεν μας λείπουν. Ούτε χρήματα θα μας έλειπαν αν δεν τα σπαταλούσαν σε νεοπλουτικές επιδείξεις.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »