Τέτοιες μέρες κάθε χρόνο σκέφτομαι εκείνους. Εκείνους που δεν μίλησαν. Τους ανώνυμους νεκρούς του Πολυτεχνείου. Κι εκείνους τους ανώνυμους που σεβάστηκαν και σέβονται τη μνήμη τους.

Τέτοιες μέρες κάθε χρόνο, βλέπω τα πρόσωπα εκείνων, των ίδιων πάντα, που εξαργύρωσαν τους αγώνες για την προσωπική τους ανέλιξη. Τακτοποιημένους και ευτυχείς. Σεβαστές προσωπικότητες. Τη Μαντώ Μαυρογένους - τον μπουρλοτιέρη Κωνσταντή και μου 'ρχεται στο νου ο Ματρόζος και η ρήση του «Αν οι ζητιάνοι σαν εμέ δεν έχυναν το αίμα, οι καπετάνιοι σαν εσέ δεν θα φορούσαν στέμμα».

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »