Η "Επιμήκυνση"

Έτσι το λένε τώρα. «Επιμήκυνση του εργασιακού βίου», και «ενεργός γήρανση». Δηλαδή, όσο αντέχουν θα δουλεύουν. Μέχρι τα 67 ή τα 70 χρόνια και βλέπουμε. Και δεν τους ενδιαφέρει που θα βλέπουν τους γέρους να ξεροσταλιάζουν πίσω από τον «μπεζαχτα», ούτε που θα ανεβοκατεβαίνουν τα μαδέρια στις σκαλωσιές. Πρόβλημα αντιμετωπίζουν με τους νέους, που θα τους τρώει η ανεργία και θα αποτελούν καζάνι που βράζει και που κάποτε θα εκραγεί.

Το πόσο μπροστά βλέπει η ηγεσία μας, φτάνει να σκεφτούμε ότι πριν λίγα χρόνια είχαν γεμίσει τα καφενεία από πρόωρα συνταξιοδοτημένους, για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Τώρα αντιμετωπίζουν τη χρεοκοπία των ασφαλιστικών ταμείων. Ήθελε πολύ μυαλό να το σκεφτούν! Και κατάλαβαν πως η ασφάλιση θα σωθεί με την «επιμήκυνση του εργασιακού βίου».

Εκτός από τα όρια ηλικίας, θα πρέπει να σκεφτούν και τις ώρες του μεροκάματου. Εάν θέσουν ως στόχο να επιστρέψουμε πίσω στα παλιά καλά χρόνια, να καθιερώσουν την «επιμήκυνση εργασίας», «από ήλιο σε ήλιο» από ανατολή μέχρι το ηλιοβασίλεμα. Αν το καλοσκεφτείς, η απασχόληση της «ενεργού γήρανσης», μέχρι να σταφιδιάσουμε, θα μας γλιτώσει από κακές σκέψεις και θεωρίες περί κεφαλαίου και εργασίας, που σπέρνουν πειρασμούς, αλλά θα κοιτάμε τη δουλειά μας, και θα απολαμβάνουμε, οι εργαζόμενοι, τις πρωινές αχτίδες του ζωογόνου ήλιου, θα ακούμε τα κοκόρια που θα αναγγέλλουν τον ερχομό της ημέρας, (αυτό σβηστέ το, δεν υπάρχουν πια κοκόρια), αλλά και θα απολαμβάνουμε το ηλιοβασίλεμα σαν τον Κρυστάλλη: «Πίσω από μάκρυνες κορφές ο ήλιος βασιλεύει και τ' ουρανού τα σύνορα χίλιες βαφές αλλάζουν»...αν δεν σχολάς αργά απ' τη δουλειά σου, πού θα τα ιδείς αυτά τα πράματα; στα καφενεία που θα τεμπελιάζεις; Κι εμείς που πιστεύαμε πως αποτελούσαν νίκη των λαών τα εξαήμερα και τα πενταήμερα. Που νομίζαμε ότι με την πρόοδο των επιστημών θα βάζαμε τις μηχανές να δουλεύουν για μας, για να μπορούμε να παίρνουμε σύνταξη στα 60, στα 55, στα 50 χρόνια μας, για να ζούμε και μερικά χρόνια χωρίς άγχος! Όνειρα ήταν και πάνε...

Ας είναι καλά η «ενεργός γήρανση». Να γεράζουμε ενεργούντες. Να γεράζουμε και να πέφτουμε στο καθήκον, «πειθόμενοι τοις κείνων ρήμασι».

Ευτυχώς, εμείς θα έχουμε φύγει οι επόμενοι ας φροντίσουν να στρώσουν κατάλληλα για να κοιμηθούν και κατάλληλα.