Το μείζον Ασφαλιστικό "παγώνει" στα αδιέξοδα. Η μόνη κοινή εκτίμηση είναι ότι πρέπει να αντιμετωπισθεί τώρα. Κάθε αναβολή θα φέρει λύση πιο οδυνηρή. Η φιλολογία για τα αίτια της κατάντιας ούτε ωφελεί ούτε φέρνει λύση. Και λύση πρέπει να βρεθεί θέλουμε δεν θέλουμε. Ο διάλογος πρέπει να αρχίσει τώρα και τα μέρη πρέπει να σταματήσουν να είναι αμετακίνητα. Η ακαμψία της συνδικαλιστικής ηγεσίας μπορεί να δείχνει παλικαριά, αλλά κρεμάει παλικάρια. Αρχίζει να διαμορφώνεται το φάσμα της κατάρρευσης του ασφαλιστικού φορέα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια για μάχες εντυπώσεων και στενόκαρδες πολιτικές δεν υπάρχει αργία δίχως κόστος και όσο αργούμε ανεβαίνει ο λογαριασμός, όταν στρέφουμε τα νώτα στο πρόβλημα. "Απελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο" σημαίνει να παραδώσουμε το ποτήρι στην επόμενη θητεία υπευθύνων, αλλά τότε το ποτήρι θα είναι στεγνό μέχρι τον πάτο.
Του Δημήτρη Διακομόπουλου

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »