Στην εποχή του γενικευμένου ψέματος το να τολμάς να λες την αλήθεια σου, είναι μια επαναστατική πράξη... Η περιοδική «Παρέμβαση»..., με την έκδοση της άψογης εφημερίδας οι συνάδελφοι Μανιτάκης Αντώνης, Νανακούδης Μπάμπης, Σιτσάνης Μίλτος, Τσεμπελίδης Νίκος, από την Σαλονίκη, ο Τριανταφιλόπουλος ο Πέτρος από την Πάτρα, ο Κουτσουβάς ο Γιώργος από την Αθήνα και ο Βανδώρος ο Χρήστος από την Αμφισσα..., προσθέτουν τον λίθο που συνθέτει το παζλ της αναζήτησης και τον προβληματισμό των εργαζομένων του χώρου μας... Ας είναι λοιπόν... «το σπέρμα μιας Συνδικαλιστικής Παρέμβασης να κινείται αέναο στον χώρο της φαντασίας σας και ένας τυχαίος οργασμός, ίσως κάπου κάποτε να τον γονιμοποιήσει...».
Σ.Ζ.

Τολμούμε να καλπάζουμε στο βασίλειο του αδυνάτου...
Αλήθεια, υπάρχει λόγος για μια «παρέμβαση» σήμερα στο χώρο των εργαζομένων στον Ο.Τ.Ε.; Και αν ναι, τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχει αυτή η παρέμβαση; Και από ποιους μπορεί να γίνει;
Σ' αυτά τα ερωτήματα, αλλά και στις αναγκαίες συστάσεις, επιχειρούμε να απαντήσουμε μ' αυτό το πρώτο σημείωμα. Κατ' αρχήν να συστηθούμε ξεκαθαρίζοντας απ' την αρχή, ότι δεν είμαστε μια νέα συνδικαλιστική παράταξη. Τελεία και παύλα. Μια παρέα συναδέλφων είμαστε από διάφορα σημεία της χώρας, που για πάνω από δύο δεκαετίες απογαλακτισμένοι απ' τον κομματικό συνδικαλισμό και ότι αυτός συνεπάγεται, αρνούμενοι τη λογική της αγρανάπαυσης και το ρόλο του τηλεοπτικού πολίτη, προσπαθήσαμε να πούμε ορισμένες αλήθειες. Γιατί. ..στην εποχή του γενικευμένου ψέματος το να λες την αλήθεια είναι επαναστατική πράξη...

Δεν καταφέραμε στην πολύχρονη προσπάθεια μας να σταματήσουμε, αν και το προσπαθήσαμε πολύ, τον κατήφορο στα συνδικαλιστικά μας και όχι μόνον πράγματα.

Ένα όμως καταφέραμε, σημαντικό για μας. Να κοιτάζουμε τους συναδέλφους που κατά καιρούς μας εμπιστεύθηκαν και όχι μόνον αυτούς ολόισια στα μάτια. Καταφέραμε να γίνουμε πολλές φορές η φωνή τους, η αγανάκτηση τους, η καταπιεσμένη συνείδηση τους.

Και έτσι θέλουμε να πορευτούμε για όσο καιρό ακόμη θα συνυπάρχουμε κάτω απ' τη κοινή μας στέγη. Τον Ο.Τ.Ε., που πολύ μας πληγώνει τελευταία...

Κρατάτε σήμερα στα χέρια σας το πρώτο τεύχος της Παρέμβασης φιλοδοξώντας να γίνει μια περιοδική έκδοση Αποψης και Διαλόγου, για τα μικρά και τα μεγάλα ζητήματα που μας αφορούν ως εργαζόμενους στον Ο.Τ.Ε., αλλά και ως πολίτες μιας ευρύτερης κοινωνίας. Για το μέλλον του -ομίλου εταιρειών πλέον- ΟΤΕ, για το ασφαλιστικό μας μέλλον, για τις εργασιακές μας σχέσεις που συνεχώς υποβαθμίζονται, για το συνδικαλιστικό μας Κίνημα, αλλά και για ζητήματα που έχουν σχέση με την καθημερινή Περιστολή των Δημοκρατικών και Κοινωνικών Δικαιωμάτων, για την (...κρατική.) Τρομοκρατία, την Τρομολαγνεία και την Τρομοϋστερία, για τον Ρατσισμό, την Ξενοφοβία και τον Εθνικισμό, για την Καπιταλιστική - Ιμπεριαλιστική Παγκοσμιοποίηση, αλλά και για την Εναλλακτική Παγκοσμιοποίηση των Κινημάτων, για τον Πόλεμο και το Αντιπολεμικό Κίνημα, για θέματα Οικολογίας, για το ρόλο της τηλεοπτικής «Δημοκρατίας» ή Δικτατορίας (διαλέγετε και παίρνετε...), για τη «μεγάλη Ολυμπιακή ιδέα», για... για... για...

Για όλα αυτά και όχι μόνον πιστεύουμε πως υπάρχει λόγος για μια «Παρέμβαση» σήμερα. Ανοιχτή σ' όλους τους συναδέλφους που δημόσια θέλουν να καταθέσουν την άποψή τους. Που θέλουν να συμβάλουν στη δημιουργία ενός έντυπου χώρου διαλόγου, πολιτικά και συνδικαλιστικά χειραφετημένου. Χωρίς αποκλεισμούς, χειραγωγήσεις και αυθεντίες. Αλλά με τη διάθεση να συμβάλουμε ο καθείς μας στο μέτρο των δυνατοτήτων μας στη δημιουργία του δικού μας «Γαλατικού χωριού»... Για να «Τολμούμε να καλπάζουμε στο βασίλειο του αδύνατου...».

Για να συνεχίσουμε το ωραίο ταξίδι, αθεράπευτοι εραστές του ονείρου και της ουτοπίας...

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »