Ελεφήνωρ

Ήταν βασιλιάς της Εύβοιας που έζησε στα χρόνια του Τρωικού πολέμου (1230-1180 π.Χ.). Ήταν σύγχρονος του Θησέα και του Μενεσθένα, βασιλέων της Αθήνας. Ήταν γιος του Χαλκώδοντα και της Μελανίππης και εγγονός του Αβαντα και της Ευβοίας, θυγατέρας του Ασωπού. Διαδέχτηκε τον πατέρα του που έπεσε στο πεδίο της μάχης, πολεμώντας κατά των Θηβαίων.

Ήταν ένας από τους μνηστήρες της ωραίας Ελένης της Σπάρτης, θυγατέρας του Τυνδάρεω, που αργότερα έγινε σύζυγός της ο Μενέλαος.

Φόνευσε άθελά του τον παππού του Αβαντα, το γενάρχη των Αβάντων, με ένα ραβδί που το έριξε κατά του υπηρέτη του. Αυτοεξορίστηκε για εξαγνισμό σε κάποια βραχώδη ερημική ακτή της Νότιας Εύβοιας ή κατ' άλλους σε κάποιο βράχο στην Ανατολική Εύβοια. Πολλοί το βράχο αυτό τον τοποθετούν στο νησί της Πρασούδας, πράγμα δύσκολο, γιατί είναι πολύ μικρή και στερείται όρμου και νερού.

Ο Ελεφήνωρ πήρε μέρος στον πόλεμο κατά του Ιλίου ως αρχηγός των Αβάντων, αναγνωριζόμενους από όλους τους Ευβοείς ως ικανός αρχηγός της αποστολής.

Συγκέντρωσε το στρατό του και τα πλοία του σε μια βραχώδη ευβοϊκή ακτή και ξεκίνησε για την Τροία. Πήρε μαζί του και τα παιδιά του φίλου του Θησέα, Ακάμαντα και Δημοφώντα, τα οποία είχε υπό την προστασία του, ύστερα από την παραίτηση του πατέρα τους από τη βασιλεία των Αθηνών και την εξορία του στη Σκύρο, γιατί φοβόταν την έχθρα του αντιπάλου του βασιλιά Μενεσθέα.

Στην Τροία πολέμησε γενναιότατα. Αλλά, κατά τον Όμηρο, φονεύθηκε από τον Τρώα Αγήνορα, όταν έπεσε ο Εχέπωλος. Κατά άλλους δε φονεύθηκε, αλλά σώθηκε και έζησε, μετά δε την άλωση της Τροίας έφθασε με τους στρατιώτες του στις Αιδές (Έδεσσα) της Μακεδονίας, όπου έμεινε και ίδρυσε την πόλη "Εύβοια". Μέρος των στρατιωτών του έφυγαν και πήγαν στην Ήπειρο, όπου εγκαταστάθηκαν στην περιοχή και από αυτούς ονομάστηκε Ελλοπία (στη σημερινή Θεσπρωτία). Μερικοί πάλι από τους στρατιώτες του, προχώρησαν ως τις όχθες του Αώου ποταμού, κοντά στα Ακροκεραύνια όρη, και έκτισαν την πόλη Αμαντία, από την οποία όλη η περιοχή ονομάστηκε "Αμαντία, Αβαντία ή Αβαντική" (κοντά στο σημερινό Λιμπόχοβο ή στη Νιβίτσα). Οι κάτοικοι μάλιστα της περιοχής πιστεύουν ότι είναι απόγονοι των Αβάντων.

Ο Λυκόφρων ο Χαλκιδεύς, έγραψε την τραγωδία "Ελεφήνορ", η οποία δεν διασώζεται.