Γράμμα ενός μαθητή

Γράφει ο Δ.Κ.

Αγαπητοί μου γονείς
Αποφάσισα να σας γράψω αυτό το γράμμα, για να σας εκφράσω ένα παράπονο που με απασχολεί ιδιαίτερα. Όλα αυτά τα χρόνια μου έχετε φερθεί πολύ ωραία, έχετε σταθεί δίπλα μου και θα συνεχίσετε να το κάνετε, αλλά νιώθω πως τώρα τελευταία έχετε πολύ μεγάλες απαιτήσεις από εμένα, τις οποίες, βέβαια, δεν εκφράζετε με σκληρότητα, αλλά ασκώντας ένα είδος ψυχολογικής πίεσης, λέγοντάς μου πως οι βαθμοί μου, όσοι είναι κάπως χαμηλότεροι, δεν ταιριάζουν στις ικανότητές μου και είναι ένα δείγμα χαμηλής μου αξίας και υποτίμησης.

Ακολουθώντας αυτή την τακτική, πολλές φορές με κάνετε να νιώθω ενοχές, όταν δεν αποδίδω πολύ καλά σε κάποιο μάθημα. Θέλω να καταλάβετε ότι προσπαθώ όσο μπορώ και θα αγωνίζομαι να πετύχω τους στόχους μου, γι' αυτό χρειάζομαι να μου δείχνετε εμπιστοσύνη.

Θέλω πολύ να νιώθω ότι με στηρίζετε σε οποιαδήποτε προσπάθειά μου και όχι να φοβάμαι πως με το παραμικρό «λάθος» μου θα περάσω στο περιθώριο της εκτίμησής σας.

Εγώ είμαι απλώς αυτός που είμαι και έτσι πρέπει να με αγαπάτε, όχι σαν κάποιον άλλο...

Με συγχωρείτε, αν δεν σας είμαι ευχάριστος με αυτό το γράμμα μου, αλλά θέλω να ξέρετε τι με ενοχλεί και πως με την ειλικρινή επικοινωνία θα μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα που προκύπτουν κάθε φορά. Και να ξέρετε ότι πάντα θα σας είμαι ευγνώμων για ό,τι καλό κάνετε για μένα.

Με αγάπη ο γιος σας...