Αφανείς ήρωες

Υπάρχουν άραγε ήρωες ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους; Ασφαλώς και υπάρχουν. Είναι αυτοί που τα δίνουν όλα για το κοινό καλό, χωρίς στο τέλος να ζητήσουν τίποτε. Είναι αυτοί που άφησαν το αλέτρι ή το σφυρί ή το γραφείο και σε δύσκολες στιγμές του έθνους, με αυταπάρνηση, γενναιότητα, ακατάβλητο θάρρος και ψυχή προδιαθετημένη για αγώνες και θυσίες, πήραν το όπλο και πολέμησαν για την πατρίδα τους. Και ύστερα, χωρίς να ζητήσουν τίποτα, γύρισαν στο χωράφι τους, στα πρόβατά τους στο γραφείο τους, στην εργασία τους ή στην ανεργία τους, κοντά στις γυναίκες τους, στα ξυπόλυτα παιδιά τους, στη φτώχεια τους, μη γνωρίζοντας ίσως και το μέγεθος των κατορθωμάτων τους και χωρίς να υπερηφανεύονται για ότι κατάφεραν, άλλωστε δεν τόκαναν για δόξα, έκαναν το καθήκον τους, το οποίο για αυτούς είναι μια αυτονόητη λειτουργία.

Βέβαια αυτή η αντιμετώπιση, ήταν αποτέλεσμα παιδείας. Μιας παιδείας διαμορφωμένης μέσα από την ιστορία και την παράδοση, ρουφηγμένη σταλιά - σταλιά, σαν τη δρόσο των φύλλων, σαν τις σταλαματιές των κεραμιδιών μετά το τέλος της βροχής, μέσα από την κοινωνική ατμόσφαιρα της εποχής και την υπακοή στους απαράβατους άγραφους θεσμούς.

Τρεις Στενιώτες έλαβαν μέρος στη μάχη στις «Καρούτες», κοντά στην Αμφισσα, το 1944 στις 5 Ιουλίου.

Κατά τη μάχη αυτή σκοτώθηκαν 300 Γερμανοί στρατιώτες.

Οι Στενιώτες που πολέμησαν ήταν:

• Ο Γιώργος Τζίνης του Σταύρου (Ερμής).
• Ο Αναστάσιος Σουλτάνης (Κριεζώτης) που απεβίωσε πριν 6 χρόνια περίπου.
• Ο Σπύρος Ντούρμας του Χαράλαμπου (Ατρόμητος) που έπεσε ηρωικά κατά τη διάρκεια της μάχης.