Τα Ψαχνά, η κωμόπολη της κεντρικής Εύβοιας, αλλάζουν τα δεδομένα στις προγνώσεις των σεισμών. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, την τελευταία δεκαετία η περιοχή «δείχνει» τη σεισμικότητα της χώρας και προσθέτει νέα στοιχεία στη «θεωρία του ντόμινο».

Παράλληλα, όπως ανακοινώθηκε σε επιστημονικό συνέδριο, ένας ισχυρός σεισμός δεν διεγείρει απευθείας έναν άλλο, αλλά μια μικροσεισμική δράση, η οποία στη συνέχεια, κάτω από ορισμένες γεωφυσικές προϋποθέσεις, οδηγεί στη γένεση του ισχυρού σεισμού.

Αυτό παρατηρήθηκε -σύμφωνα με τους σεισμολόγους- στο σεισμό της Πάρνηθας. Αμέσως μετά το μεγάλο σεισμό της 17ης Αυγούστου 1999 στη Θάλασσα του Μαρμαρά, παρατηρήθηκε στην Πάρνηθα μικροσεισμική δράση, η οποία κατέληξε στη γένεση του καταστροφικού σεισμού της 7ης Σεπτεμβρίου 1999.

«Εκείνο που μας απασχολεί είναι ο μηχανισμός με τον οποίο γίνεται η επιτάχυνση ή η επιβράδυνση της σεισμικής δράσης», μας λέει ο δρ Γεράσιμος Παπαδόπουλος, ερευνητής στο Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και πρόεδρος της Ειδικής Επιτροπής για τη Διέγερση των Σεισμών, την οποία συγκρότησε το 2000 η Ευρωπαϊκή Σεισμολογική Ενωση.

«Μια πιθανή ερμηνεία βασίζεται στην τοπική σεισμικότητα των Ψαχνών. Πριν από λίγους μήνες στην περιοχή γίνονταν αισθητοί μικροί σεισμοί και η δημοτική αρχή μάς κάλεσε να εξετάσουμε το φαινόμενο. Από την εξέταση προέκυψε ότι η περιοχή έχει την ιδιότητα να παρουσιάζει κατά καιρούς εξάρσεις μικροσεισμικής δράσης, χωρίς να αποκλείεται και η δυνατότητα γένεσης ισχυρότερων σεισμών. Το πολύ σημαντικό είναι ότι ύστερα από ισχυρούς σεισμούς που γίνονται σε αποστάσεις μέχρι 100-150 χλμ., διεγείρεται μικροσεισμική έξαρση στην ευρύτερη περιοχή των Ψαχνών, που μπορεί να διαρκέσει επί δύο ή και περισσότερους μήνες».

Το γεγονός αυτό παρατηρήθηκε μετά τους σεισμούς των Αλκυονίδων (24-2-1981), της Πάρνηθας (7-9-1999) και της Σκύρου (26-7-2001). Το βασικό συμπέρασμα, που ανακοινώθηκε και στο συνέδριο της Νίκαιας, είναι ότι ισχυροί σεισμοί διεγείρουν μικροσεισμική δράση σε μακρινές περιοχές, φαινόμενο που έχει παρατηρηθεί και αλλού, π.χ. στην Καλιφόρνια. Αλλοτε η μικροσεισμική δράση οδηγεί στη γένεση ισχυρού σεισμού και άλλοτε όχι.

«Υπάρχει ένα πρόσφατο παράδειγμα από τη σεισμικότητα της χώρας μας», συνεχίζει ο Γεράσιμος Παπαδόπουλος. «Στο διάστημα από 10 Ιουνίου μέχρι 16 Σεπτεμβρίου 2001 έγιναν τέσσερις ισχυροί κύριοι σεισμοί στη χώρα με μεγέθη από 5,6 μέχρι 6,5R, σε Ψαρά, Ρόδο, Σκύρο και Μελιγαλά. Αν υποθέσουμε ότι οι σεισμοί γίνονται τυχαία στο χρόνο, τότε η πιθανότητα οι τέσσερις σεισμοί να έγιναν κατά τύχη μέσα σε τέσσερις μήνες είναι μόνο 1 στις 50.000, δηλαδή πολύ μικρή. Συνεπώς, πρέπει να υπάρχει γεωφυσικός μηχανισμός επίσπευσης των σεισμών και χρονικής συσσώρευσής τους. Οι εξελίξεις στον τομέα κατανόησης του φαινομένου του ντόμινο είναι γρήγορες και οι δυνατότητες που προκύπτουν από τη μελέτη της πλούσιας σεισμικότητας της Ελλάδας είναι πολύ μεγάλες».
(πηγή: Ελευθεροτυπία)

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »