Hλεκτρονικό περιοδικό με θέματα και ειδήσεις από την Εύβοια ...στο διαδίκτυο από το 1999
Σύσκεψη στις 3 Αυγούστου 2001
Το θέμα μου, είναι ο Έλληνας μετανάστης και θα είναι πολύ σύντομο.
Μας αποκαλούν Έλληνες διασποράς, μετανάστες, απόδημους, αλλοέλληνες, διπλοέλληνες, όπως θέλετε, είμαστε ο κάθε αυτού μετανάστης. Θα περιοριστώ στον μετανάστη της Αμερικής λόγω του ότι εκεί είναι οι πιο πολλοί μετανάστες και εκεί ζω εγώ για χρόνια. Θα μιλήσω απλά, όπως μιλάμε στο χωριό. Λένε οι στατιστικές, ότι είμαστε πρώτοι από όλες τις εθνικότητες στο εμπόριο και στις επιχειρήσεις Ερχόμαστε δεύτεροι στην εκπαίδευση. Πρώτοι έρχονται οι Εβραίοι. Είμαστε τελευταίοι και το τονίζω τελευταίοι στην εγκληματικότητα, στα ναρκωτικά και στις παράνομες business. Που είναι τα χειροκροτήματα;
Στις τελευταίες δεκαετίες του 1800, ερχόντουσαν οι πρώτοι μετανάστες στην Αμερική. Τότε τα πράγματα κ. Μπενέτο, ήταν πολύ δύσκολα εκεί. Οι σκληροί τους έβλεπαν στην ίδια μοίρα με τους μαύρους και πολλοί κρυβόντουσαν, για να μην ξέρουν οι σκληροί ότι είναι Έλληνες. Τόσο πολύ! Καταλάβατε τι γινόταν.
Η συστηματική μετανάστευση, άρχισε τέλος του 1940, αρχές του 1950. Και σήμερα όλοι αυτοί οι αφανείς, έχουν σήμερα μια εξέχουσα θέση στην αμερικανική κοινωνία. Πολύ εξέχουσα θέση. Έχουμε παραδείγματα, παιδιά μεταναστών, να είναι σε υψηλές θέσεις. Γερουσιαστές, Βουλευτές, μέχρι και Αντιπρόεδρο στην Αμερική είχαμε. Και παραλίγο να είχαμε και Πρόεδρο. Κέρδισε τις προκριματικές ο κ. Δουκάκης, έχασε στις γενικές. Ίσως επειδή ήταν Έλληνας. Έσπασε όμως τον πάγο λίγο από τους Αγγλοσάξονες. Διότι για πρώτη φορά εξελέγη στις προκριματικές μη Αγγλοσάξονος.
Αν θα δείτε τον παροικιακό λόγο στο Σικάγο που έχω φέρει στην πρώτη σελίδα, δυο παιδιά ομογενών μεταναστών, διεκδικούν την θέση του Κυβερνήτη της πολιτείας του Ιλλινόις. Έχουμε διακεκριμένους επιστήμονες σε όλη την Αμερική σε όλους τους κλάδους. Έχουμε στον δικαστικό κλάδο μεγάλους δικαστικούς, δικηγόρους, εκπαιδευτικούς, στην Αστυνομία, παντού, στα Υπουργεία ο Έλληνας είναι μπροστά. Μεγάλη υπόθεση, για την Ελλάδα, για την γενέτειρα. Διότι ο κάθε Έλληνας είναι η πρεσβεία της Ελλάδας και το ελληνικό όνομα πάει μπροστά.
Όμως θα αναφερθώ σε ένα παράδειγμα, να σας δώσω μια εικόνα του απλού Έλληνα που έφυγε με το τίποτα, με άδεια την τσέπη του και ήρθε στην Αμερική. Ένα απλό παράδειγμα. Θα αναφερθώ για τον μπάρμπα - Γιάννη. Ο μπάρμπα -Γιάννης, μετανάστευσε στην Αμερική το 1951, όπως μου το διηγήθηκε ο ίδιος σε μια συνέντευξη. Ήταν το επάγγελμα του τσοπάνης από κάποιο χωριό του Βόλου εκεί κοντά. Στα χρόνια τότε, πολλοί θα θυμάστε ασφαλώς αρχές του '50, τα χωριά μας είχαν κοπάδια τότε. Και εγώ έχω περάσει αυτό το επάγγελμα. Διότι έτσι θα επιζούσαν τότε. Δεν υπήρχε τίποτα, μετά τον πόλεμο και είμασταν τσοπάνηδες, το επάγγελμα μας και είμαστε περήφανοι να το λέμε αυτό. Δεν υπάρχει ντροπή.
Ο Γιάννης τότε, άφησε το τσοπανιλίκι και μπάρκαρε σε ένα καράβι. Έγινε ναυτικός με σκοπό να έρθει να περάσει σε άλλη μια χώρα την Αμερική ή στον Καναδά, όπου το καράβι έπιανε λιμάνι. Έτυχε το καράβι να πιάσει λιμάνι το 1951 στην Νέα Υόρκη. Ο Γιάννης την κοπάνησε από το καράβι. Λαθρομετανάστης. Ήταν στο μυαλό του να γίνει λαθρομετανάστης. Ήξερε ότι είχε κάποιον γνωστό στο Σικάγο. Και πήρε το τρένο και ήρθε στο Σικάγο και βρήκε τον γνωστό του εκεί και του είπε "Είμαι ο Γιάννης της κυρά - Μαρίας το παιδί, αν με θυμάσαι. Έφυγα από το καράβι και θέλω να πιάσω μια δουλειά".
Όμως στις μεγάλες πόλεις η καταδίωξη λαθρομεταναστών τότε, ήταν πολύ εύκολα να σε συλλάβουν και να σε στείλουν πάλι πίσω στην πατρίδα. Και έπρεπε να βρει ένα μέρος να δουλέψει, που να μην υπήρχαν τόσοι πολλοί πράκτορες. Κοίταξε στις σελίδες στις εφημερίδες που έχουν αγγελίες για δουλειές και βρήκε μια δουλειά σε ένα προάστιο περίπου 150 χιλιόμετρα έξω από το Σικάγο, ένα ασφαλές μέρος, εκεί δεν υπάρχουν υπηρεσίες, να βρει δουλειά. Βρήκε δουλειά, παρακαλώ την προσοχή σας, είναι πολύ ενδιαφέρον, είναι η εικόνα του μετανάστη, όπως θα σας την πω τώρα. Γιατί ο μπάρμπα - Γιάννης, αντιπροσωπεύει όλους μας τους μετανάστες
Έπιασε δουλειά σε ένα εργαστήριο, που φτιάχνανε κρεμάστρες από σύρμα. Ένα ανδρόγυνο είχε το εργαστήριο, είχαν έναν υπάλληλο και ο μπάρμπα -Γιάννης, ήταν ο δεύτερος υπάλληλος. Δούλεψε σκληρά, όταν υπήρχαν πιο πολλές παραγγελίες για κρεμάστρες, αυτός δούλευε 7 ημέρες την εβδομάδα και βράδια και έκανε χρήματα. Μετά από 7 χρόνια, αποφάσισε το ανδρόγυνο να πουλήσουν το εργαστήριο και ρώτησαν αν ήθελε να το πάρει ο Γιάννης.
Δέχτηκε, το αγόρασε το εργαστήριο. Το μυαλό του Έλληνα του μετανάστη, άρχισε να δουλεύει "Τι μπορώ να κάνω περισσότερο από το εργαστήριο που έχω εδώ; Τι άλλο μπορώ να κάνω από κρεμάστρες;" Σκέφτηκε με το σύρμα, τι άλλο μπορεί να φτιάξει. Και σκέφτηκε να φτιάχνει ράφια, συρμάτινα ράφια. Έφτιαξε τα μοντέλα, πουλήθηκαν, βρέθηκαν αγοραστές, μεγάλωσαν οι business, πήρε και άλλους υπαλλήλους, έπρεπε να βρει άλλο μέρος να εγκατασταθεί γιατί εκείνο ήταν μικρό, βρήκε μεγαλύτερο μέρος, 30 υπαλλήλους τότε. Μετά από αυτό σκέφτηκε, τι άλλο μπορεί να κάνει με τα σύρματα; Συρματοπλέγματα, γάντζους, οτιδήποτε.
Αγαπητοί μου σήμερα ο μπάρμπα - Γιάννης, είναι 75 χρόνων. Έχει ένα απέραντο εργοστάσιο σε δεκάδες στρέμματα, μεγάλη εταιρεία. Εργάζονται εκεί μέσα περίπου 300 άτομα με λογιστές, Δ/ντές, Υποδιευθυντές. Και το κυριότερο, 95 % είναι Έλληνες που δουλεύουν στον μπάρμπα - Γιάννη. Και στην πύλη του εργοστασίου κ. Μπενέτο μου, μια πελώρια αμερικάνικη σημαία και δίπλα άλλη μια η κυανόλευκος.
Αυτός είναι ο Έλληνας μετανάστης. Τον ρώτησα τον μπάρμπα - Γιάννη
- "Καλά μπάρμπα - Γιάννη μου τόσα χρόνια, μεγάλος επιχειρηματίας γιατί δεν έμαθες αυτήν την έρημη την γλώσσα την Εγγλέζικη;" Μου λέει
- "Τι να την κάνω; Εγώ ξέρω την γλώσσα της δουλειάς. Και αυτό βοηθάει".
Και όταν τον ρώτησα γιατί δεν παντρεύτηκε, μου είπε ότι δεν βρήκε χρόνο. Αυτός είναι ο Έλληνας μετανάστης. Υπάρχουν πολλοί μπάρμπα - Γιάννηδες αλλά όμως να ξέρετε κάτι. Πόσο ο Έλληνας μετανάστης πονάει, για την πατρίδα του, για την γενέτειρα και πόσο ενδιαφέρεται.
Αν γίνει ένα συλλαλητήριο για κάποιο εθνικό μας θέμα, θα αφήσει την δουλειά του, θα αφήσει την επιχείρηση του και θα είναι παρόν, αν η θερμοκρασία είναι υπό το μηδέν και παγώνει έξω, αν είναι 35° και 40°, θα είναι εκεί να διαδηλώσει, να φωνάξει, να στείλει γράμματα στους πολιτικούς, να στείλει μηνύματα στα Μ.Μ.Ε., για τα δικαιώματα μας.
Πατέρα - Παύλε η Ορθοδοξία καταπολεμείται. Το βλέπουμε. Ο μετανάστης εκεί φρουρός. Είπαν οι ομιλητές χθες και σήμερα "Είμαστε ισότιμο μέλος της Ε.Ε., είμαστε στο ΝΑ ΤΟ, κυρίαρχο κάτω στα Βαλκάνια. Είμαστε με τους συμμάχους μας μαζί εκεί".
Όμως αγαπητοί μου μόνο δυο μέρες τους πήρε τους συμμάχους μας, να διώξουν τους Ιρακινούς από το Κουβέιτ. Και είναι ντροπή να λέμε ότι έχουμε 27 χρόνια, που είναι οι γκρίζοι λύκοι στην Κύπρο. Οι σύμμαχοι μας όμως, οι εταίροι μας, οι ομόθρησκοι μας, τα βλέπουν αλλά έχουν βάλει βουλοκέρι στα αυτιά τους και στο στόμα τους. Δεν μιλάνε, ούτε ακούνε. Οι Σκοπιανοί λένε Ματσιεδόνσκι. Οι σύμμαχοι μας λένε Μακεδονία. Και οι εταίροι μας λένε Μακεδονία.
Κ. Παπαστρατή μου, εμείς λέμε φύρων. Εμείς λέμε και εμείς το ακούμε. Δεν μπορούνε να πάνε οι ψαράδες μας να ψαρέψουν στα Ίμια. Είναι λέει αμφισβητούμενα νερά. Δεν μπορούνε οι καπεταναίοι μας να περάσουν τα καράβια τους από τα Ίμια, αν δεν κατεβάσουν την κυανόλευκο. Αμφισβητούμενες περιοχές. Και εκεί οι εταίροι μας έχουν βάλει και οι σύμμαχοι μας.
Αυτά είναι που κάνουν τον Έλληνα μετανάστη, να αγανακτεί και να μάχεται. Με τους αγώνες μας, ίσως να μην μπορέσουμε να φέρουμε λύση, αποτέλεσμα. Κρατάμε όμως τα θέματα τα προηγούμενα στην επιφάνεια. Διότι αν τα αφήσουμε και βυθιστούν, θα χαθούν. Αυτός είναι ο Έλληνας μετανάστης. Ευχαριστώ.
Καιρός
